ટૅગ્સ
5th Year of Niravsays, Annual report, નિરવ સેયસ'ના પાંચ વર્ષ, Fancyshot, Leningrad - Kolshik, Milestone, Reverse Short Film, Short film
1] આ બ્લોગ શરૂ કેમ થયો તેની જો કેન્દ્ર કક્ષાએથી તપાસ આવે , તો પણ મારે શું કહેવું તેની મુંઝારાભરી મૂંઝવણ છે , ધૂંધળી સ્મૃતિઓનું બોઝિલ ધુમ્મ્સ છે. કાંઈ કહેવું હતું એટલે ? નાં , એવું તે મેં કઈ કહી નથી નાખ્યું ! ખૂલવું હતું – વ્યકત થવું હતું એટલે ? નહિ , મૂળે તો હું ખૂણાનો માણસ – સતત પોતાની સાથે જ મથામણ અને માથાકૂટ’નો માણસ !
2] ઘણીવાર એમ પણ થયું હતું કે પાંચ વર્ષ પહેલા ઉન્માદ અને ઉતાવળની એ ક્ષણ જો સરી ગઈ હોત તો આ બ્લોગ પણ શરૂ થયો ન હોત. કેમકે મારા નામની જોડણી ભલે ખોટી હોય પણ મૂળે હું નીરવ વ્યક્તિત્વ છું ,વિષાદી જીવ છું – સતત સંકોરાતો અને ખચકાતો. ભલેને કોઈને એમ લાગે કે આ માણસ જીવંત છે , જીવનરસથી છલકાય છે પણ અસ્તિત્વના કોઈ એક ખૂણે સતત એક યુદ્ધ ચાલ્યા રાખે છે , સતત સ્થિર થવાનો ડર ઝળુંબયે રાખે છે કે સમયના કોઈ પડાવે ક્યારેક ખુદ સાથે જ જો ભેટો થઇ ગયો , તો ન ઓળખવાનો અભિનય કેમ કરીને કરાશે ?
3] તો શું આ બ્લોગ કોઈ પ્રકારે સીટી વગાડીને ધ્યાન દોરવાનો કે પ્રેશર રિલીઝ કરવાનો સેફટી વાલ્વ છે ? – જવાબ એક જ છે , કઈ ખબર નથી 🙂 ખબર ન પડવાનું સુખ ઘણા લોકોને દુર્લભ હોય છે પણ એ બાબતે હું ઘણો બડભાગી છું. હાં , વહેંચવાની ઈચ્છા હતી , વાત કરવાની ઈચ્છા હતી અને વહેવાની ઈચ્છા હતી – અને કદાચ ત્રણેય અહિંયા જ મળી ગયું , લ્યો વાર્તા પુરી. [ જોકે વાર્તા તો ક્યારેય પુરી થતી જ નથી , વારેવારે રૂટમાંથી રિબુટ થાય એ જ વાર્તા , હરસમયે કૈક નવો જ દ્રષ્ટિકોણ અને કોણીએ ગોળ લગાડતી જાય એ જ વાર્તા , વંચાવાની પુરી થાય અને ઘુમરા મારવાની શરૂ થાય એ જ વાર્તા . . તો શું મારી વાર્તા પણ બાકી છે ? આવતું વર્ષ છે ને , ખબર પડી જશે ~ તમને નહિ , મને 🙂 ]
તો ચાલો એ બહાને કૈક જૂનું અને તેના સંદર્ભે કૈક નવું ઉખેળીએ અને વાગોળીએ.
> પાંચ વર્ષ પહેલા બ્લોગીંગ શરૂ થયું ત્યારે ગુજરાતી બ્લોગાવરણ કેવુંક હતું ? માંડીને વાત કરું ? . . . એકદમ સહજ અને તમને પણ કૈક કહેવા આમંત્રે એવું સોજ્જુ સોજ્જુ [ તો શું અત્યારે એવું નથી ? એ તો મારી જૂની નજરે કેમ કહી શકાય ? એકવાર પેટ ભરાય જાય ત્યારે સોડમ પણ આધાશીશીનો આભાસ કરાવે છે! ] પણ તટસ્થ નજરિયેથી કહું તો તે સમયે કંઈક મૌલિક અને મેજીકલ બ્લોગીંગ થતું હતું કે જે મારા જેવા નંગને પણ કૈક કહેવા ખેંચી લાવ્યું ! પણ હવે તેમાંના ઘણા બ્લોગ્સ અને બ્લોગર્સ અત્યારે નિષ્ક્રિય થઇ ગયા છે [ જાણેકે ધૂળમાં પડેલી પગલીઓ પર જ ધૂળ જામી ગઈ છે ! ]
> મારુ એક અવલોકન રહ્યું છે કે , ત્યારે પણ અને અત્યારે પણ મહત્તમ ગુજરાતી બ્લોગ્સ ‘વડીલો’ જ ચલાવી રહ્યા છે અને એ પણ ગજબ સ્ફૂર્તિ’થી ! અને તેમની સામે [ અને સાથે પણ ] ગુજરાતી યુવાવર્ગ ઘણો નિસ્તેજ પુરવાર થઇ રહ્યો છે ; કેમકે પહેલી વાત તો મોટાભાગના નવા ગુજરાતી બ્લોગ્સ ચાર પાંચ પોસ્ટ્સ’માં જ દમ તોડી દે છે , બીજું કે તેમાંના મહત્તમ બ્લોગ્સ મૌલિક નથી હોતા , ત્રીજું કે તેઓની નવી વાતમાં પણ ઘણીવાર નાવીન્ય નથી હોતું ! [ મતલબ કે નવીનવાઈ ]
> પણ હાં , જેટલા પણ ગુજરાતી ‘લેડી’ બ્લોગર્સ છે તેમાંના મહત્તમ એટલે મહત્તમ પુરેપુરી સૅન્સિબિલિટી અને સિન્સિયારિટીથી બ્લોગીંગ કરે છે ~ તેઓ સોજ્જી વાત પણ કરે છે અને સોલિડ લાત પણ મારે છે 🙂 મસ્કો નથી લગાડતો , પણ ગુજરાતી બ્લોગીંગ જગદંબાઓના ખોળામાં વધુ સુરક્ષિત છે ~ ખોટ નથ કેતો !
> અને મુખ્ય વાત તો એ છે કે મહત્તમ બ્લોગ્સમાં ‘ કમેન્ટ્સ ‘ નામક પ્રાણદાયક તત્વ જ ગેરહાજર હોય છે ! નો ડાઉટ , કે કમેન્ટ ઓછી હોય શકે / અનિયમિત હોઈ શકે પણ સાવ આમ ? કેમકે મૂળમાં વાત તો એ છે કે તેઓ પાસે કોઈ એવું સંવાદ સાધવા સાદ પડે તેવું મુખ્ય તત્વ જ ગેરહાજર છે કે જેના સબબ પોસ્ટ સંબંધીત વાતચીત આગળ વધી શકે , કૈક નવી ચર્ચા છેડાઈ શકે , વાત’માંથી વાતાવરણ ઉભુ થઇ શકે [ આઈ લવ વાતાવરણ – જય લિસા હેડન ]. . અને તેઓ પણ કોઈ અન્ય બ્લોગ્સ પર મીંઢા થઈને પરત આવી જાય છે. હું એમ નથી કહેતો કે કમેન્ટ ફરજીયાત કરવી જ પડે પણ તમે ક્યાંક ટહુકો નહિ કરો તો કોઈ પણ તમારી ડેલી ધબકાવા નહિ જ આવે. [ અને તમારી ડેલી બગ’ડેલી’ થઇ જશે – જય પીજે ] અને શાંતિ હોય ત્યાં સુધીય વાંધો નથી પણ સન્નાટો ? [ જય રહીમ ચાચા ! ]
> આ વખતે બૌ ‘જય’ કર્યું , નહિ ? તો ચાલો , મુકો આ બધી માથાકૂટ [ માથાકૂટની મજા જ એ છે કે પહેલા કરવાની અને પછી મૂકી દેવાની 🙂 ] અને ફરજીયાતપણે જુઓ આ ધીંગી અને ધનાધન ‘ રિવર્સ શોર્ટ ‘ ક્રિયેટિવિટી અને ક્રેઝીનેસ’નું કાતિલાના કોકટેઇલ ~ મસ્ટ વોચ [ થોડીક એક્સપ્લિસીટ છે પણ એટલા પૂરતું છીંક ખાઈને આંખ મીંચી દેવાની , પણ જોવાની તો છે જ હોં બાપુ ! ( અને બા તમે પણ હોં ! ) ]
એન્ડ ફાઈનલી . . પડતા રહો , આખડતા રહો , લપસતાં રહો કે ગોથા ખાતા રહો પણ પણ ને પણ મોજ કરતા રહો , ક્યુકી કલ હો ના હો. [ જોકે પરમદિવસ અંગે પરમદિવસે જ પૂછવું ! ]
એન્ડ ફાઈનલી ફાઈનલી , વચ્ચે જો શોર્ટ ફિલ્મો શેર કરવાનું મન થશે તો આવતા દસ બાર દિવસમાં જ ત્રાટકીશ , નહીંતર ત્રણ ચાર મહિનાની શીતનિંદ્રા પાક્કી ! [ ત્યારે કદાચ 2016ની હોલીવુડ અને વર્લ્ડ મુવીઝનું સરવૈયું માંડવાનું થશે. ]
વિપ્લવ said:
ખુબ સરસ સરવૈયું.
લખાણની વેદના બહુ સુંદર રીતે સ્પર્શી.
તમારી પાસેથી એકાદ વાર્તાની તો અપેક્ષા ખરી.
LikeLike
નિરવ said:
આભાર વિપ્લવભાઈ. આમ પણ માણસનું અસ્તિત્વ આ બે જ અંતિમો તય કરે છે : વેદના અને સંવેદના.
વાર્તાનું સર્જન કરવા જે સંવેદન , સંઘર્ષ અને અવલોકનની બારીક નજર જોઈએ , તેમાં કદાચ મારો પિંડ કાચો પડે છે. હજુ થોડીક તપીશ વેઠવાની થશે અને પછી જે ટીસ ઉઠશે તે કોઈ પ્રકારે સર્જનનો અંકુર ફણગાવી શકે.
LikeLiked by 1 person
Jitesh Donga said:
finally 🙂
LikeLike
નિરવ said:
Yup . . That’s That 🙂
LikeLike
બગીચાનો માળી said:
લાઇક કરીને ભાગી ગયો’તો પણ પછી તમારા જ શબ્દો યાદ આવ્યા!!! (એટલે ટહુંકો કરવા આવ્યો છું!)
ગુજરાતી બ્લૉગ્સ વિશે તમારા જેટલું તો હવે અમે પણ નહી જાણતા હોઇએ. બાકી તો સ્ત્રી શક્તિને સલામ અને ઘરડાં ગાડા વાળે એ જ ન્યાયને આધીન રહેવું પડે એમ છે…
મારું આંગત અલવોલન એમ કહે છે કે ગુજરાતી યુવાનો ક્યાંક માતૃભાષામાં જ કાચા પડે છે. તેઓ વાંચી શકે છે પણ વ્યક્ત નથી કરી શકતા અથવા જાહેરમાં વ્યક્ત કરતા ખચકાય છે. આ કહેવાનું કારણ એ છે કે મારી પોસ્ટ પર કોમેન્ટ કરતા વધુ પ્રતિભાવ ઇમેલ કે ફેસબુક-વ્હોટ્સએપ પર વધારે મળતા હોય છે. કાયમી વાંચે છે પણ બ્લૉગ પર કોમેન્ટ નથી કરતા અને કરે છે તો પ્રાઇવેટમાં.. (એમ તો મારા બગીચામાં એક્સ્ટ્રા માહિતી કે નવીન’ભાઇ’ જેવું કંઇ હોતું નથી. 😀 )
જો કોઇ દઝાડે એવી કે અંતરમાં તણખાં કરે એવી વાતો આપની પાસે હોય અને આ ઠેકાણે વિષયાંતર ન કરવું હોય તો તે માટે એક અલગ બ્લૉગ શરૂ કરી દો.. જોરથી સીટી વગાડવા, મન ખોલીને ચીસો પાડવા અને જાત પરથી પ્રેસર રીલીઝ કરવા માટે આ ઉત્તમ માધ્યમ છે. દિલની વાતોને પુરા દિલથી સાંભળીશું. ખોટ નથ કેતો. 🙂
LikeLike
નિરવ said:
કમેન્ટ અને એ પણ ડિટેઇલ્ડ ! માર સુટીયા . . બટ નો ફીરકી’સ અલાઉડ 😉
સાચી વાત છે ; પહેલા તો તેઓ વાંચતા નથી , પછી વિચારે ચડી મનોમંથન અનુભવતા નથી અને સરવાળે વ્યક્ત થતા નથી [ સતત એક શૂન્યાવકાશ જ ફેલાતો જાય છે. ] બીજું કે ફેસબુક / વ્હોટ્સએપની સરખામણીએ બ્લોગીંગમાં સર્જન કરવું પડે છે , પીલાવું પડે છે અને ત્યારે જઈને રસ નીકળે છે અને સરવાળે રસ પડે છે , જયારે ફેસબુક આદિમાં બસ શેરિંગ શેરિંગ અને શેરિંગ જ વધી પડ્યું છે ! કઈ મૌલિકતા જ નહિ.
બાપ રે , અલગ બ્લોગ ! ના ભાઈ ના . . આ એક જ બ્લોગ મારા કચ્ચરઘાણ માટે કાફી છે , જોકે કહેવું તો ઘણુંય છે અને ચિલ્લાવું પણ ઘણું છે . . જોઈએ ત્યારે કે આ બ્લોગની જેમ જ ક્યારેક ઉન્માદ ચડી જશે તો ફરી ઝંપલાવીશુ આ દરિયામાં 🙂
અને હું તો માનું જ છું કે વાણી અને ચેષ્ટા કરતા વલોવાઈને નીકળેલા શબ્દો જ વ્યક્તિને ખરેખરા વ્યક્ત કરે છે અને આખરે તો વ્યક્ત થાય એ જ વ્યક્તિ.
LikeLike
Anila Patel said:
Khoob khoob shubhechchhao.
LikeLike
નિરવ said:
આભાર અનિલા મેમ .
LikeLike
રિદ્ધિ said:
માતૃભાષા માં કાચા અને વાંચતા નથી એ બન્ને વાત સાથે એકદમ સહમત છું અને વિચારી એટલું વ્યક્ત નથી જ કરી શકતા. પોતાની સાથેના મનોમંથન સામે મૌલિકતા ક્યાંક પાછળ રહી જાય છે તો પણ ગુજરાતી બ્લોગસ ની દુનિયાના virtual connection સામે facebook અને whatsapp ના connections ફીકા પડે એવું મારું માનવું છે. બાકી તમે ભલે બીજો બ્લોગ ના લાખો પણ ઘણું કહેવાનું અને ચિલ્લાવાનું ચાલુ થશે એ દિવસ ની રાહ રહેશે.
LikeLiked by 1 person
નિરવ said:
જેમ યુવાપેઢીને સાહિત્ય તરફ વાળવું જોઈએ તેવી રીતે જ તેમને બ્લોગીંગ માટે પણ પ્રેરિત કરી શકાય. એ બહાને તેઓ ખુદ સાથે વાતો કરતા શીખશે અને અંતરમનનો અવાજ પણ સાંભળી શકશે.
કહેવાનું અને ચિલ્લાવાનું થાય એ સાથે જવાબદારી પણ વધી જશે , એવું સ્પાઈડરમેન’ના અંકલે કહ્યું હતું 🙂
LikeLiked by 2 people
Mustak Badi said:
પાંચ વર્ષની બ્લોગ મુસાફરી પૂર્ણ કરવા બદલ ખૂબ ખૂબ અભિનંદન. આગળ આ રીતે જ વ્યક્ત થતા રહો એવી શુભેચ્છાઓ…
LikeLike
નિરવ said:
આભાર મુસ્તાકભાઈ , બ્લોગ પર આપનું સ્વાગત છે 🙂
LikeLiked by 1 person
gujjuwanderer said:
હૅપ્પી ઍનિવર્સરી! આવતા અમુક મહિનાઓમાં લખાણ દ્વારા વધુ ‘મૅજિક’ અનુભવી શકે તેવી શુભેચ્છા. આપણી જનરેશનને રસ પડે તેવાં ગુજરાતી બ્લૉગ આંગળીનાં વેઢે ગણી શકાય તેટલાં છે અને તેમાંનો એક ચોક્કસ આ છે 🙂
LikeLiked by 1 person
નિરવ said:
થેંક્સ પ્રિમા , આમેય અમો લોજીક કરતા થોડુંક જ વધુ મેજીક’ને ચાહનારા મનેખ રહ્યા છીએ ~ જય કે.લાલ !
આપ સૌ મિત્રો અને વાચકમિત્રો સાથે હશો તો પોરસ ચડતું રહેશે અને સંજોગોરૂપી સિકંદરને પડકાર ફેંકાતો રહેશે 🙂
LikeLiked by 1 person
ચંદ્રકાંત માનાણી said:
ટૂંકમાં કહું તો હું ય તમારા જેવો જ છું થોડો થોડો સંકોરાતો અને ખચકાતો…
LikeLike
નિરવ said:
સેઈમ પિંચનો ચીંટીયો સાદા પોસ્ટકાર્ડમાં મોકલાવી રહ્યો છું 🙂
મારા મતે અંતર્મુખી અને શાંત લોકો જ કૈક ને કૈક , વધુ ને વધુ કહેવા ઇચ્છતા હોય છે કેમકે તેઓ વધુને વધુ સાંભળતા હોય છે , મથતા હોય છે , વલોવાતા હોય છે.
LikeLiked by 1 person
Shailesh Limbachiya said:
બ્લોગ શરુ કરતી વખતે મેં સંકલ્પ કર્યો હતો કે મહિનાની જેવી તેવી પણ એક પોસ્ટ તો લખવી જ. જેને સદનસીબે હું આજ સુધી વળગી રહ્યો છું.
બાકી, તમારા જેવી વિચારાયેલી, અનુભવાયેલી, ચળાયેલી રસદાર પોસ્ટ લખવાનું તો અમારા માટે ઘણું મુશ્કેલ છે.
LikeLike
નિરવ said:
મેં જયારે બ્લોગ શરૂ કરેલો ત્યારે એટલી ચાનક હતી કે મહિનાની ક્યારેક ચાર પાંચ પોસ્ટ્સ સુધ્ધા લખી નાખતો 🙂 પછી ત્રણ થઇ , બે થઇ અને ક્યારેક ક્યારેક તો એક પોસ્ટના પણ ફાંફા પડવા લાગ્યા ! અને આ છેલ્લો બ્રેક તો કમર તોડી ગયો [ 8 મહિના ] પણ હવે મારે પણ મહિનાની એક પોસ્ટ તો લખવી જ એવો દ્રઢ નિશ્ચય કર્યે જ છૂટકો.
જોકે એક મિત્ર અને ઘણા વાંચકો કહેતા તેમ , તમારી એક જ પોસ્ટ અમારી કમર તોડી નાખે છે માટે ઝાલ્યા રહેજો ભઈલા 😉
LikeLike
Parth said:
બ્લોગ વિષયક માહિતીમાં મને કૂપમંડૂક કહી શકો કેમ કે મે મારા લખાણની શરૂઆત ફેસબૂકનાં ઉંબરે ઉભા રહીને કરી હતી. તમારી વિવેચનાત્મક શૈલીનાં રસપાનની એક અલગ જ મજા છે, જે આજકાલનાં નવજુવાનીઓમાં ડિગ લઈને શોધવા જાવ તોય ના મળે. બ્લોગ લખવા એક ધૈર્યનો ગુણ હોવો અતિ આવશ્યક છે, જેના વિના બ્લોગ લખવાનો કોઈ અર્થ સરતો નથી, જે નવા નિશાળિયાઓએ શીખવાની જરૂર છે. બાકી, હું નથી માનતો કે નવા લોકોમાં પ્રતિભા સાવ નથી, બસ મટકાને થોડો પકવવાની જરૂર છે.
LikeLike
નિરવ said:
લખવું મહત્વનું છે ( માધ્યમ નહિ ) અને એમાં જ ક્યારેક ભર ઉનાળે લખ’લખું ફરી વળે છે 🙂
મૂળે તો લખવા માટે અંતરમાં ડોકિયું કરવું પડે છે અને તેના માટે માંહ્યલામાં એક વલોપાત પણ જોઈએ અને સનાતન શાંતિ પણ . . મનરૂપી જળ સ્થિર થાય છે અને એકદા એક વલય ઉભરે છે અને ફરી પાછું શમે છે અને બસ આ જ મથામણમાંથી મારા તમારા જેવા લોકો લખી નાખે છે અને એ જ જળમાંથી બહાર નીકળી આ સર્વે ક્રિયા કિનારે બેસી નિરખવાનો નિજાનંદ લે છે.
અને હાં , મટકું પાકવાની તો પૂર્વશરત ખરી જ પણ તેને એક આકાર સુધ્ધાં જોઈએ કે જે પાક્યા પહેલા જ મેળવવો રહ્યો 🙂
LikeLiked by 1 person
saksharthakkar said:
પાંચ વર્ષ પુરા કરવા માટે અભિનંદન… બ્લોગીંગ અને કોમેન્ટ્સ અંગેના અવલોકનો પણ એકદમ સ-“ચોટ”.. મારી પણ શીતનિંદ્રા આ વખતે ઘણી લાંબી ચાલી છે… આશા છે જલ્દી બ્લોગીંગ તરફ પાછો વળીશ…
LikeLike
નિરવ said:
આભાર સાક્ષરભાઈ , તમે બ્લોગિંગમાં અનિયમિત હશો પણ કમેન્ટવા’માં હંમેશા ઓન ધ ટાઈમ હોય છે 🙂
પાંચ વર્ષ પુરા થતા હોઈને ઘણી ઘણી વાતો કરવી હતી , ને ઘણુંયે મનમાં પણ હતું પણ જયારે લખવા બેઠો ત્યારે બધું જ હવા થઇ ગયું ! [ એ બાબતે હું ઘણો લિમિટેડ વ્યક્તિ છું. ]
જે વખતે હું બ્લોગીંગની દુનિયામાં આવ્યો ત્યારે તમારા સહીત ઘણાયે એવા ક્રિયેટિવ લોકોને જ મેં મારો આદર્શ માન્યો હતો અને એ સ્તર સુધી પહોંચવાની પણ ઈચ્છા હતી . . જોકે હવે એ સર્વે બ્લોગર મિત્રો કાં તો બ્લોગીંગ છોડી ચુક્યા છે અથવા તો સમયના માર્યા ઘણા રોકાઈ ગયા છે પણ આપની એક પોસ્ટ પણ અમને મોજ પાડી દેશે તો વહેલા આવજો રાજ 🙂
LikeLike
Dipak Dholakia said:
બહુ સમય નથી મળતો, પણ વચ્ચે વચ્ચે ચક્કર મારી જાઉં છું તમારી ‘ફિલ્મો’ જોવા.
મારા કરતાં તો તમારા મોટા ભાગના વાચકો યુવાન જ છે. ઘણા સારું લખે છે. દાખલા તરીકે તમે પોતે, સાક્ષર, બગીચાનો માળી, રજનીભાઈ અગ્રાવત, મૌલિકા દેરાસરી…બધાં નામો અત્યારે યાઅદ નથી આવતાં પણ છે ખરા…
એવું છે કે હું વિદ્યાર્થી હતો ત્યારે પરીક્ષામાં ‘ટૂંક નોંધ’ લખવાની આવતી. એમાં તમારે કંઈ લખવું પડે. દસ લાઇન લખવાની થાય. એટલે આઠ પછી ગાડી અટકી પડી હોય તો પણ બીજી બે લીટી માટે મગજ કસવું પડતું. તમે ભણ્યા ત્યારે ‘સ્કોરિંગ માર્ક્સ’નો જમાનો આવી ગયો. એક સવાલ સાચો પડે તો એક માર્ક્સ મળી જાય અથવા શૂન્ય મળે. અમને ટૂંક નોંધ કે નિબંધમાં દસમાંથી દસ કદી ન મળતા પણ પાંચ, છ, સાત જરૂર મળી જતા. એકંદર ૫૮ ટકા થાય – ૬૦ ટકાનો આંકડો પાર કરીએ તો “ભાઈ બહુ હોશિયાર છે” એમ લોકો કહે. આજે નેવું ટકા સામાન્ય થઈ ગયા છે.
એય સારું છે, તેમ છતાં હવે બહુ વિચારવાની જરૂર નથી રહી. અને બીજું વાંચવાની ટેવ ઓછી થતી ગઈ છે. શિક્ષણમાં જ જરૂર નથી રહી.
એમ નથી કે માતૃભાષામાં નથી લખી શકતા. બસ, લખી નથી શકતા, કારણ કે લાંબું લખવાની ટેવ નથી પડી.
કૂવામાં ન હોય તો અવાડામાં કેમ આવે? એટલે બ્લૉગને અવાડો સમજો અને પોતાને કૂવો. તમારો કૂવો ગળાવો. એમાં આવતા પાણીનો રસ્તો સાફ કરો. પછી જૂઓ અવાડો ભરાય છે કે નહીં. છતાં તમે લોકો જ્યારે લખો છો ત્યારે એમાં જે ડાયરેક્ટનેસ કે સ્વાભાવિકતા હોય છે તેવી વડીલ બ્લૉગો પર નથી મળતી.
LikeLike
નિરવ said:
મૂળે તો વાંચન એ સ્થિર થવાની અને સરવાળે વિહંગવાલોકન પામવાની અલૌકિક ઘટના છે ! વાંચશું નહિ તો વાગોળીશું કેવી રીતે ? અને વાગોળીશું નહિ તો સ્ફૂરશે કેવી રીતે ? હું નાનો હતો ત્યારે વિચારતો કે ગાય વાગોળતી હશે ત્યારે શું વિચારતી હશે ? 🙂
બ્લોગીંગ એ રીતે નેટપ્રેક્ટીસ કરાવે છે ,કૈક અંશે મક્કમ બનાવે છે , જાત સાથે અને સરવાળે દુનિયા સાથે સંવાદ રચતા શીખડાવે છે.
આપની ડીટેઇલ્ડ અને રસપ્રદ કમેન્ટ બદલ આભાર , દીપક સર. [ અને હાં , આપનો બ્લોગ હું નિયમિત વાંચું છું પણ બદનસીબે બુકમાર્ક કરીને રખાયેલો હોવાથી ઘણીવાર કમેન્ટ નથી થઇ શકતી , એ બાબતે ક્ષમાપ્રાર્થી છું. ]
LikeLike
Prempriya said:
આપના બ્લોગને પાંચમાં જન્મદિનની ખુબ ખુબ શુભેચ્છાઓ…. અલબત ખુબ ખુબ મોડી….
આપનો બ્લોગ અને એનું લખાણ તેમ જ પ્રસ્તુતિ ખુબ જ રસપ્રદ હોય છે… એ માટે અભિનંદન…
જેમ શાંત પાણી દ્રશ્ય ઝીલી શકે… શાંત વાતાવરણમાં મધુર સંગીત રેલાય… એવી જ રીતે આપના નિરવ વ્યક્તિત્વના મેઘધનુષી રંગોની અવનવી રંગોળી અહીં રચાય છે….
આવનારા વર્ષો પણ ખુબ સુંદર બની રહે એવી શુભેચ્છાઓ….
LikeLike
નિરવ said:
ખુબ ખુબ આભાર , મેમ . . આપ સૌ મોંઘેરા સમયમાંથી કેટલીક પળો અહીં ફાળવો છો , એ બદલ ખુબ ખુશીની લાગણી અનુભવું છું અને રહી વાત મોડા પડ્યાની , તો એ તો મારા બ્લોગના વાંચકોની ખાસિયત છે પણ સાચું કહું તો મોડેથી આવેલ કમેન્ટ વધુ મીઠી લાગે છે 🙂
LikeLiked by 1 person
Prempriya said:
Liked…
આમાં ssuper like button નથી???!!!!!
LikeLike
નિરવ said:
નહીં 🙂
LikeLike
nehal said:
પાંચમા વર્ષ માં પ્રવેશ કરવા માટે ખૂબ ખૂબ અભિનંદન અને શુભેચ્છાઓ!
એ વાત સાથે હું સંમત છું કે ગુજરાતી બ્લોગ જગતમાં લોકો ચર્ચા શરૂ કરી શકે એવી કમેન્ટસ ભાગ્યે જ જોવા મળે છે. ઘણીવાર પ્રશંસા પ્રોત્સાહન આપે છે પણ જેને સાચા અર્થમાં વિકાસ; ઊગવું અને ઙાળ, મૂળિયાં પ્રસારવા માટે ચર્ચાઓ અનિવાર્ય છે.
તમારા બ્લોગ પર હળવી શૈલીમાં લખાયેલી વાતો ની વચ્ચે તમારી વિચારશીલતાના, અંતરમનના ઝબકારા જોવા મળે છે એની જુદી જ મઝા છે.
વિચારો, વાતો ની ખોટ નથી પણ એને આળસ વિના સતત લખતાં રહેવું, મઠારતાં રહેવું એક શિસ્ત માંગી લે છે. એનો અર્થ એ નથી કે યંત્રવત્ દર મહિને લખતાં રહેવું. પણ એવી ઇચ્છા ખરી કે તમે આમ અનિયમિત પણ લખતાં રહો. You’re a gifted writer and need not restrict yourself to one type of writing!😊
LikeLike
નિરવ said:
શુભેચ્છાઓ બદલ આપનો આભાર નેહલ ,
ખરેખર તો બ્લોગીંગનો મતલબ જ આપણા વિષય-વસ્તુ અને રજૂઆત સાથે જોડીને તેને વિસ્તારવાનો છે ~ વાતોમાંથી વાતો થાય અને બધું પાછું સહજ રહે એ રીતે શીખાતું પણ જાય . . પણ કમનસીબે બંને પક્ષોને લીધે [ બ્લોગર-વાચક ] મહત્તમ પોસ્ટ્સ માત્ર ડાયરી’નુમા પાનાઓ જ બનીને રહી જાય છે !
મારે પણ વિસ્તરીને , અનુભવોની ચાળણીમાં ગળાઈને કેટકેટલાય અસામાન્ય મુદ્દાઓ વિષે સામાન્ય વાતો કરવી છે , કેટલુંયે વહેંચવું છે અને વાવવું પણ છે , પણ . . એક તો સમયની મર્યાદા અને બીજી મારી મર્યાદા 🙂
LikeLike
Pinakin said:
નીરવ ભાઈ, બૌ ખરાબ લાગ્યું હો ભલા માણસ,
તમે અમને વડીલ કેમના કહી ગયા? હેહેહેહે
આતો જસ્ટ વાત થાય.
તમારી પંચ વર્ષીય યોજના પૂરી થઇ, હવે શું વિચાર છે?
તમે ભી મારી જેમ ખૂણા માં રેહવા વાળા (introvert) છો,
પણ તમારું લખાણ દુનિયા ના હરેક ખૂણા માં પહોચી ગયું છે.
ઓલ ધી બેસ્ટ અને આગે બઢતે રહો.
LikeLiked by 1 person
નિરવ said:
તમો તો વાણી , વર્તન ને વિચારની દ્રષ્ટીએ જરૂરથી વડીલ છો , પીનુ 😇
પંચવર્ષીય યોજના તો પુરી થઇ . હવે જ આગળના વર્ષો બ્લોગિંગ માટે મહત્વના છે , ખરેખરી કસોટી થવાની છે ….
જવાબ દેવામાં મોડું થયું કેમકે કીબોર્ડ ખરાબ થઈ ગયું છે અને ઘણા સમયથી થોડીવાર સાટું જ લોગઈન થતો હતો માટે રહી જતું હતું…
અને હા , ખરાબ લગાડવાનું તો થતું જ નથી , આપણે ચંદ લોકો આપણી કક્ષાએ નષ્ટપ્રાય જાતિઓ જ તો બચી છે હવે …😂
LikeLike
AmdavadiChidiya said:
I really like your idea of writing in our own language rather than english. 👍👌👌👌👌
https://polldaddy.com/js/rating/rating.js
LikeLike
નિરવ said:
આભાર…
જેમાં ધબકતા હોઈએ તેમાં જ વહેવું જોઈએ ને 😇
LikeLiked by 1 person
AmdavadiChidiya said:
ekdm sachi vat.
LikeLike